Bieszczady z Nortonem

[wierny]

Pięknie Kolego Nortonie. Dzięki za kolejną ciekawą relację.

[Bulwiak]

Podziwiam i zazdroszczę. Dzięki takim relacjom i chęciom podzielenia się, jest energia do działania i planowania kolejnych wyjazdów

[raf]

Dzięki, jak zwykle czyta się

[szarik]

Napisał raf

Dzięki, jak zwykle czyta się

Nie dość że się czyta , to jeszcze się planuje w końcu pojechać tam na tę polską złotą jesień

[dawid8210]

Napisał szarik

Nie dość że się czyta , to jeszcze się planuje w końcu pojechać tam na tę polską złotą jesień

Jeśli szukasz spokoju to tylko w tygodniu. W weekendy ruch jak na alejach w Częstochowie no chyba, że zboczysz z głównych dróg.

[szarik]

Napisał dawid8210

Jeśli szukasz spokoju to tylko w tygodniu. W weekendy ruch jak na alejach w Częstochowie no chyba, że zboczysz z głównych dróg.

Dzięki , cenna uwaga . Ostatni raz w Bieszczadach byłem w 1996 roku . Więc mogło się pozmieniać

[CzarnyEZG]

Czyta się

Ale rozwiązanie podparcie moto prawie jak w Marathonie

[szarik]

Czyta , czyta

[Melon]

[Norton]

CZĘŚĆ II

Testuję pierwszy raz w warunkach polowych odklejanie wrednej opony od felgi przy pomocy ścisku stolarskiego. Walka wygrana. Znalazłem przyczynę.

To nie był gwóźdź, to podróżował ze mną w oponie śrubokręcik - chyba będzie forumowa legenda.

Pod koniec zeszłego sezonu złapałem gumę, przy montażu owym śrubokręcikiem naprowadziłem wentyl do dziury. Od roku szukałem tego śrubokręcika. Szef Trampa skomentował krótko - "chirurg zostawia narzędzia". A więc wiemy już, że Afryka ze śrubokrętem w środku opony przejeżdża około 500 km do przebicia.



Czas na browara w Siekierezadzie. Mój "Norton 2013" trzyma się dzielnie. W nogach 40 km, czas spać.



W niedzielę pobudka o 6, pakowanie, tankowanie przez automat na stacji Grosar i ruszam w stronę Mucznego. Połonina Wetlińska w niedzielny poranek.



Oczywiście Połonina Caryńska też sfotografowana.



Zostawiam Afrę przy plenerowym stanowisku wypału węgla i ruszam nad zakole Sanu do Dydiowej. Byłem tu w 2019 r. Po godzinie marszu ukazują się łąki Dydiowej i Ukraina na drugim brzegu Sanu.



Po chwili docieram do spalonej w 2018 r. chatki.
Tak wyglądała:



Tyle po niej zostało. Plus resztki blachy z pieca i trochę garnków.





Jem śniadanie, podchodzi do mnie bardzo blisko lis, dla którego człowiek tutaj to rzadki widok.

Korzystając z okazji, idę jeszcze zerknąć na przekopaną młynówkę (kanał "ścinający" zakole Sanu i naprowadzający wodę do młynu) i oglądam ruiny samego młynu.



Czas wracać. Podjeżdżam za centrum Mucznego i parkuję obok filaru dawnego mostu wąskotorówki.



Ruszam starymi szlakami zrywkowymi, zarośniętymi ścieżkami i po lekkim błądzeniu docieram do kolejnego magicznego miejsca. Poznałem po kilku starych cegłach z pieca i komina. Resztę śladów zagrzebano robiąc drogi zrywkowe.



Na małej polance była tu myśliwska chatka pod Obnogą. Spłonęła w listopadzie 2007 r.



Na podstawie zdjęcia powyżej i opisów koliby mój przyjaciel Wojtek, który schodził wszystkie góry w Polsce, namierzył tą polankę. To miejsce po niej:



Z miejsca po chatce jest wspaniały widok na Bukowe Berdo.



I tym pięknym widokiem kończę tegoroczną relację. W drugiej części dnia spokojny powrót z serca gór. Czas wracać do rzeczywistości. Dziękuję Wam Bieszczady!