Smak Porto [Wrzesień 2011]

[lena]

Opuszczamy Gibraltar i kierujemy się do Marbelli. Słynny kurort rozczarowuje. Spodziewaliśmy się bardziej kameralnej, nadmorskiej atmosfery, a tu ...wielki moloch. Przytulne, stylowe kompleksy wypoczynkowe znajdujemy dopiero na obrzeżach miasta.

IMG_3424.jpg

Bez żalu mijamy miasto i pod czujnym okiem rodzimej drogówki lecimy do Malagi, skąd już niedaleko do Antequery. Znowu jedziemy nocą. Naszym celem jest wąwóz El Chorro, ale nie będziemy pchać się nocą na górskie drogi (rankiem okaże się, że to była dobra decyzja ). Nocujemy na dziko u progu Antequery.

IMG_3429.jpg


IMG_3432.jpg


IMG_3431.jpg

Chłodny poranek i huk przejeżdżających obok pojazdów podrywają nas wcześnie na nogi. Obowiązkowa kawa z mlekiem rozgrzewa i przypomina dom - to już 20 dzień podróży.
Przemierzamy drogę do El Chorro, którego zdjęcia oglądaliśmy z zapartym tchem na tymże forum. Za chwilę sami doświadczymy tego widoku.
Droga jest kreta i wąska. Robi się ciepło. Znajdujemy ładną miejscówkę na parking :

IMG_3435.jpg

Nie wiadomo skąd zjawia się lokalny dredziarz i pyta, czy mamy marihuanę ? Zaskoczeni stwierdzamy, że zapewne źle zrozumieliśmy treść pytania, ale okazuje się,że nie. Śmiejemy się sami z siebie, dywagując czy lepiej wyglądać jak lump spod mostu, czy jak ćpun .
Odnajdujemy ścieżkę wiodącą do wąwozu, a w zasadzie do 180 metrowej rozpadliny w wapiennej skale, o długości 5 km, z rzeką Guadalhorce na dole.

IMG_3438.jpg

IMG_3439.jpg



Jak podają materiały źródłowe, wąwóz w najwęższym miejscu liczy sobie zaledwie 10 metrów szerokości.
W 1921 roku jego ściany połączono betonowym przejściem, nazywanym Camino del Rey (Droga Królewska).


IMG_3460.jpg


A to budowniczowie tego "cudu" :

IMG_3465.jpg

IMG_3466.jpg


Panorama z wierzchołka wzniesienia :

IMG_3458.jpg

IMG_3457.jpg


Wojtek nie daje za wygraną i mimo że kładka jest nieczynna próbuje podejść jak najbliżej.


IMG_3453.jpg

IMG_3452.jpg


Najchętniej rozbilibyśmy tu obozowisko i zostali na dłużej. Plan jest napięty i gęsto usiany ciekawymi miejscówkami, wsiadamy więc na koń i w drogę. Granada czeka !
Od dawna ostrzyłam zęby na pałac Alhambra w Granadzie, a zwłaszcza na jego część parkowo - ogrodową, jako że rolniczka nizinna jestem, z zacięciem do grzebania w ziemi . Pogoda do zwiedzania jest idealna - ciepło i słonecznie. Udaje nam się zaparkować w pobliżu wejścia do Alhambry, ale to jedyne pocieszenie jak się za chwilę okaże. Po pierwsze - tłum i kolejka do kasy. Ładu pilnuje ochroniarz, więc nie ma szans na podejście i zorientowanie się w temacie. Docieram do informacji turystycznej i tu dobra nowina - są bilety ( w publikacjach na temat Alhambry są informacje,że bilety trzeba rezerwować nawet a półrocznym wyprzedzeniem ), ale ich cena już mnie nie cieszy : 40 E/osobę gotówką lub 50 przy płatności kartą . Nie ma opcji "same ogrody", kalkuluję więc i z przykrością odpuszczam.
Kierując się na Sierra Nevada, tuż po wyjeździe z parkingu przy Alhambrze natrafiamy na taki widok :


IMG_3469.jpg

IMG_3468.jpg

IMG_3471.jpg

Zatrzymujemy się zaskoczeni,że ktoś mieszka w tych warunkach. Ujadanie psów wywabia na zewnątrz parę młodych ludzi, którzy chowają się przed obiektywem aparatu. Gdy tylko go opuszczamy wychylają się uśmiechnięci

Uważniejsza obserwacja okolicy ujawnia więcej podobnych "norek".


IMG_3580.jpg

[majki]

Napisał lena

nazywanym Camino del Rey

Byliście tam i nie weszliście choć kawałek Jest to jedna z moich rzeczy "must see". Ja bym nie odpuścił i pewnie później musieliby mnie stamtąd ściągać ichniejsi TOPRowcy.

Napisał majki

Jest to jedna z moich rzeczy "must see".

o, to coś, co zawsze omijam :P

[jorge]

Lena co się działo, że Wojtek chciał się zabić . Bez liny - wygląda to odważnie.

[7Greg]

Napisał majki

Byliście tam i nie weszliście choć kawałek Jest to jedna z moich rzeczy "must see". Ja bym nie odpuścił i pewnie później musieliby mnie stamtąd ściągać ichniejsi TOPRowcy.

Majki. Ja też nie należę do tych co odpuszczają. Próbowałem z jednej i z drugiej strony. W akcie desperacji nawet z góry Nie da się. To znaczy da się, ale ze sprzętem

sorry za off

[lena]

Napisał majki

Byliście tam i nie weszliście choć kawałek Jest to jedna z moich rzeczy "must see". Ja bym nie odpuścił i pewnie później musieliby mnie stamtąd ściągać ichniejsi TOPRowcy.

Majki, powinnam poczuć się dotknięta brakiem wiary z Twojej strony . Wiesz, gdyby to była górka za domem, skąd po upadku ( o ile nie śmiertelnym ) można doczołgać się do własnego łóżka, to ok - "jest ryzyko, jest zabawa". Ale nie w sytuacji, gdy masz 4 - 5 tys km do kraju, objuczony motor i jesteś sam, tzn. we dwoje . Dlatego też ja stałam na górze, żeby w razie potrzeby było komu wezwać karetkę . A tak poważnie, to jest jak pisze 7Greg - bez sprzętu wspinaczkowego się nie da .
Nie wiem czy to był zbieg okoliczności i jakaś ekipa "zwiedzała" z lotu ptaka, czy też rutynowe loty, ale jak tylko Wojtek wgramolił się za "furtkę", pojawił się helikopter i dłuuuugo nas nie opuszczał .

[Machalescu]

Z innej perspektywy:

[lena]

Hiszpania i jej mieszkańcy wydają się nam nieźle, acz pozytywnie zakręceni. Szaleni kierowcy pełni luzu, bez kompleksów i zadęcia grasujący po fantastycznie ukształtowanym obszarze, z widokami zapierającymi dech w piersi, powodującymi zielenienie z zazdrości "górali nizinnych", takich jak my . Fauna też jest tu wyjątkowa :



Wyluzowane kozice:

IMG_3485.jpg

Dziwne krowy :

IMG_3482.jpg


Byki wpędzające w kompleksy samczą społeczność

IMG_3488.jpg

Coraz bardziej nam się podoba.

Żwirownia w sercu Sierra Nevada:

IMG_3475.jpg

Dojeżdżamy do El Purche, gdzie zauroczeni otaczającą nas przyrodą lądujemy na opustoszałym kempingu, na wysokości 1495 m n.p.m.
Jest pięknie :


IMG_3476.jpg


IMG_3477.jpg


IMG_3478.jpg


IMG_3481.jpg


IMG_3474.jpg

Cisza, spokój, ludzi wokół brak...zasypiamy spokojnym snem aby wcześnie rano zerwać się i niecierpliwie przemierzać górską trasę , wiodącą nas na najwyżej położoną drogę Europy i dalej...na szczyt drugiego co do wysokości szczytu Hiszpanii - Pico Veleta (3398 m n.p.m).

Pniemy się drogą wyżej i wyżej, udaje się nawet lecieć seteczką, gdzie winkle podnoszą gwałtownie poziom adrenaliny, zwłaszcza gdy zajmuje się miejsce na kanapie pasażera .

IMG_3489.jpg

Docieramy do narciarskiego kurortu Solynieve, skąd już tylko rzut beretem dzieli nas od podejścia na szczyt.

IMG_3496.jpg

Jesteśmy na wysokości 2490 m n.p.m i tu musimy zakończyć jazdę. Dalszą drogę możemy przebyć jedynie pieszo lub na rowerze.

IMG_3503.jpg


Musimy zostawić motor na parkingu, ponieważ dalszą jazdę uniemożliwia nie tylko znak zakazu, ale również szlaban .

IMG_3506.jpg

IMG_3508.jpg

No chyba że jest się pracownikiem Parku lub obserwatorium astronomicznego i na drzwiach bocznych posiada się zieloną tabliczkę :

IMG_3527.jpg

Naszym oczom ukazuje się Pico Veleta. Podejście powinno zamknąć się mniej więcej w ciągu 3 godzin.

IMG_3504.jpg

IMG_3526.jpg

Wejście na Mulhacen zajmuje 8 godzin, których niestety nie mamy w zapasie .
Ruszamy z kopyta. Pogoda zaczyna się załamywać, schodzi mgła, staramy się więc uchwycić w kadrze choć część słynnej drogi :

IMG_3513.jpg

IMG_3516.jpg


Mijamy sympatyczną, hiszpańską młodzież posilającą się na trasie.

IMG_3523.jpg


Jak nigdy nie zapakowałam prowiantu, a zawsze pakuję się jak "matka - kura". Mamy tylko wodę, która wraz ze wzrostem wysokości robi się coraz bardziej lodowata. Ubieramy wszystko co mamy, jest coraz zimniej. Wojtek nie przyznaje się, że pikawa mu galopuje bo idę zbyt szybko ( nie lubię ciechocińsko - emeryckiego tempa) i zanim się orientuję to jest już lekko "zielony". A że jest cholernie ambitny i uparty, nie odpuszcza. Widzę,że sprawdza na gps ile jeszcze mamy do przejścia i micha raczej mu się nie raduje. Później odgryzie się za moje drwiny, ale o tym w dalszej części.

IMG_3519.jpg

Mamy 300 metrów do szczytu - definitywnie szutrówkę zamykają głazy.

IMG_3533.jpg

[lena]

Zdobywamy Pico Veletę !

IMG_3535.jpg


IMG_3536.jpg



Niestety obiecanych widoków ze szczytu, tj. Morza Śródziemnego na południu i pasma górskiego z Mulhacen i Alcazabą nie doświadczamy .
Widoczność nie przekracza 10 metrów, mgła jak śmietana, zimno.
Zejście na dół zajmuje nam 2 godziny. Znowu możemy cieszyć się pięknem otaczającego nas masywu Sierra Nevada.

IMG_3538.jpg


IMG_3539.jpg

Jesteśmy mega głodni, przemy więc do parkingowej knajpy na pizzę i hamburgera. Czas złapać oddech .

IMG_3545.jpg

Nagle pojawia się stado koni. Albo są równie głodne jak my i wpadły się "postołować", albo cholernie swojsko śmierdzimy, że tak się do nas garną .

IMG_3543.jpg


IMG_3557.jpg

Żal nam zjeżdżać tak szybko do drogowego zamieszania i wrzawy miejskiej. Ostatnie spojrzenia na Sierra...

IMG_3569.jpg

IMG_3570.jpg

Złażę z siodła,żeby Wojtek choć na chwilę mógł pośmigać po winklach sam, bez mojego oddechu na karku i ściskania udami .

IMG_3572.jpg

[lena]

Wracamy na kemping, gdzie pod koniec pakowania łapie nas deszcz. Niczego dobrego to nie wróży. Jest 18-sta a my dopiero startujemy. Zgodnie z hasłem : "Nie spać - zwiedzać" zamierzamy jechać nocą, tzn. Wojtek zamierza, bo ja na pewno przytnę komara jak tylko maszyna zakołysze. Obłożona kuframi mam poczucie jakbym siedziała w fotelu .
Zatrzymujemy się w zasadzie tylko na tankowanie. I tu pojawia się element słodkiej zemsty za "poniewierkę" podczas wspinaczki - teraz On mi robi "jazdę". Gram twardziela i nie stękam. Wreszcie, po niemal 600 przebytych kilometrach dochodzimy do kompromisu i szukamy miejscówki na przekimanie, bowiem o "noclegu" nie może być mowy - jest około 3 nad ranem .
Apartament :

IMG_3593.jpg

IMG_3595.jpg

Poranek, jak zawsze nadchodzi zbyt szybko. Za to pakowanie idzie nam sprawniej - nie trzeba zwijać namiotu .
Przed nami Barcelona.