Historia jednego podwórza czyli Elwood, skąd Ty mieszkasz?

[chomik]

Napisał Luti

Tak to widzę😏

Mimo wszystko, z drugiej strony także możesz tak oznaczyć. Weź zeszyt z Mangą i już masz odwrotnie

[El Czariusz]

Oddaję 3 sekundy Marysi
- Dziadek! Jak je wszystkie wyrwę, to w środku zostanie ich zero.
Trzy sekundy...
To był ciąg "matematycznych" zdarzeń. Lubimy się bawić w matematykę. Próbowałem dzieciom sprzedać abstrakcyjną rolę liczb. W sensie, co znaczy np. "dwa"? Dwa to co? Dwa jabłka, to już zupełnie co innego. Została liczbie przypisana konkretna, zrozumiała wartość/jakość. Przecież dwa "siedzi wszędzie", bo może być np. różnicą. A "zero"...?
- Zero, to nic odpowiada Marysia.
Hm... "Nic" powiadasz? No to...

I tu właśnie dziadek postawił zadanie z "zeszytem" Najlepsze jest to, że ja nie znałem odpowiedzi. Ona (odpowiedź) miała się dopiero wykluć w dalszych rozważaniach! Sam byłem ciekaw, do jakiego rozwiązania nas doprowadzą.
A tu trzy sekundy i... dziadkowi szczęka opadła.

Tymczasem...
Blisko 40 lat temu dwa razy musiałem przygotować wykład/referat, do wygłoszenia których naprawdę musiałem się przygotować.
Po pierwsze dlatego, że były one dla mnie formą kary za "różnice w poglądach".
Na studiach oczywista.
Pierwszy odczyt był o żeglarstwie.

Istniało takie ogólne przekonanie, że na AWF to zdają osiłki, zdolni tylko do fikołków itp. Zawsze walczyłem z tym poglądem. Ambicjonalnie oczywiście.
I tu pan z żeglarstwa chcąc niewątpliwie utrudnić życie a być może i upokorzyć zlecił mi jedno, krótkie (w ustach jego) zadanie:
- Przygotuje pan referat pt: dlaczego łódka płynie? Na następnych zajęciach zamienimy się miejscami.
Zajęcia z żeglarstwa trwały 45 minut.
Dr Honzik byłby w swoim żywiole ale... ja musiałem się w tych 45-ciu minutach zmieścić. Zasadniczo jak ostrzyć, by nie stępić.
Najpierw szybki kurs z teorii wektorów, podstawowe definicje, przykłady, potem działania na wektorach - przykładem: "łódka płynie" z pokłonami dla Newtona i Eulera.
Na koniec prosty dowód na to, że żaglówką można też płynąć centralnie pod wiatr. Bo można. Kto zna odpowiedź?

Skończyłem wykład niemal równo z "dzwonkiem". Pan magister patrzył na mnie, patrzył na grupę...
- Panie Docencie El... znakomity wykład.
Nie powiem... Byłem w małym szoku, że potrafił pan mgr docenić moją pracę.

Ja po prostu lubiłem fizykę. Do wykładu z żeglarstwa na przygotowanie konspektu wystarczył mi jeden wieczór. Drugi przypadek to już była wyższa szkoła jazdy. Psychologia...
Od kolegów z uniwerku dostałem cynka, że psychologii będzie nas uczyła "niedorobiona" magister. Psychologię mieliśmy na II roku - dwa semestry.
Info dostałem, pracując w studenckiej spółdzielni latem. Mogłem się zastanawiać nad panią mgr przez cały rok, bo po pierwszym roku wylądowałem na urlopie dziekańskim.
Krótki wywiad na uczelni i fakt... pani mgr z założenia (wewnętrznego) traktowała studentów AWF jak studentów drugiej kategorii. A`priori.
Taki student to musi śmierdzieć potem. Ona bujała w chmurach i a te aromaty...

Zawsze (jak się okazało) na pierwszych zajęciach robiła studentom testy na "inteligencję". Zawsze te same. No więc ja postanowiłem moją nową grupę na ten test przygotować. Pierwszy był pamięciowy. Co roku pani dyktowała 20 wyrazów i po ostatnim przez nią wyartykułowanym, studenci zapisywali, co zapamiętali.
Nie było z tego tytułu na szczęście żadnych konsekwencji poza westchnieniem pani mgr, że poziom... dramatyczny itd. Pani psycholog nie krępowała się wyrażaniem swoich "uczuć" i oceny. No i, że ona musi w takich warunkach i otoczeniu pracować. Nie uczyć... Pracować.
Mój pomysł na panią mgr polegał na tym, że moje bezpośrednie otoczenie było odpowiedzialne za zapamiętanie w danej sekwencji "swoich" dwóch wyrazów i ciche ich mi przekazanie.

Wyszło elegancko.
Praktycznie mogłem zapisać wszystkie wyrazy ale jeden odpuściłem. Wynik "19" jest naprawdę dobrym wynikiem.
Pani zebrała podpisane z nazwiska kartki, przebiega po kolejnych znudzonymi oczami gdy nagle...
Wyczytuje moje i zdumiona pyta: który to z panów?!
Nieśmiało wstaję.
- No niezwykłe... pan zapamiętał prawie wszystkie...
Tego jednego nie byłem pewien a skoro nie bylem, to nie zapisałem.
- A potrafi pan powiedzieć jaki to wyraz?
Proszę...

Pani mgr jest w szoku. Szczerze artykułuje, że to pierwszy przypadek w całej historii jej "nauczania". Ba... Dodaje:
- I to wśród studentów AWF?! Jestem zdumiona...
Mieliśmy dla pani mgr jeszcze jedną niespodziankę. Taki nasz sposób na Alcybiadesa. Wszyscy byli przygotowani na test drugi i większość wypadła bardzo dobrze.
Jeszcze większy szok. Zajęcia "stanęły". Ich treść wypełniły jakieś luźne rozmowy a na koniec pani podała temat referatu dla odważnego. Było wiadomym, że referat będzie i umówiliśmy się z chłopakami, że ja go "wezmę".
- Pani magister... Podniosłem rękę... Ja chętnie spróbuję. Jestem po technikum i tam nie mieliśmy poza polskim żadnych humanistycznych wyzwań.
Znakomicie, znakomicie.

Koniec zajęć. Opuszczamy salę. Pani mgr stoi w drzwiach. Szepta do mnie:
- Czy może pan na chwilkę zostać?
Wiem o niej dużo. Ważne: zbliża się do 40-stki i jest singlem. Gdyby zrzuciła parę kg, to...
- Chciałam dopytać o pana zainteresowania...
Patrzę jej prosto w oczy... Onieśmiela mnie pani intelektem i... urodą. Przepraszam, za śmiałość z drugiej strony ale na tej uczelni wszyscy patrzą na tę drugą, fizyczną stronę, nie na głębię, która się pod nią kryje. Czuję się tutaj jak spętany... Nie pasuję ale muszę tu być...
- O tak...
Moje zainteresowania... Obecnie, by oderwać się od problemów patrzę na... Szekspira okiem Barańczaka. Cytuję:
"...Rody Werony: wraży raban.
Młodzi: hormony. Starzy: szlaban.
Mnich: lekarstwem zielarstwo?
Finał: trup grubą warstwą..."

Pani mgr zaraz zemdleje.
- Och... jakie ma pan problemy?!
Ach... Pani Ewo... Przepraszam. Musze już iść... do pracy. Mam trudną sytuację materialną, by studiować muszę pracować po szkole, taki mój osobisty kierat.... Jeżeli pani pozwoli wrócimy do tematu po następnych zajęciach, kiedy już będę miał referat za sobą.
Treści referatu nie pamiętam ale spędziłem nad nim długie godziny w czytelni w tym m.in. cały weekend. To była jakaś masakra. Powstał mega elaborat a ja miałem problem by go... zrozumieć. Coraz więcej odwołań, rozwinięć co rusz jakiś cytat... Zaczął się z tego robić skrypt.

Na zajęcia przyszedłem z plikiem spiętych kartek kancelara i... stertą książek. W tych książkach powkładane ponumerowane karteczki, ołówkiem podkreślone treści. Po kwadransie pani mgr udostępnia mi katedrę. Opowiadam, cytuję, coś bazgram na tablicy... 1,5h dla mnie jak z bicza strzelił... Nie wyrobiłem się... A w ogóle, to czuję się z tymi treściami, książkami jak Himilsbach z angielskim.
W przygotowaniach pomagał mi jeszcze serdeczny kumpel, którego poznałem w pracy a on studiował psychologię. W ogóle jego kumple kibicowali mi strasznie, bo wszyscy ją znali.
Ja miałem zaś jedno zadanie. Dla mnie kluczowe.

Koniec zajęć. Wszyscy opuszczają salę ja niezdarnie zbieram książki, szereg notatek, te wypadają mi z rąk. Jestem taki niezdarny, pani mgr pomaga mi zbierać "rozlatane" kartki A4. W pełnym momencie nasze dłonie spotykają się na jednej... Jej jest taka ciepła...
- Pani drży...?

[Boldun]

Napisał El Czariusz

Oddaję 3 sekundy Marysi
- Dziadek! Jak je wszystkie wyrwę, to w środku zostanie ich zero.
Trzy sekundy...
To był ciąg "matematycznych" zdarzeń. Lubimy się bawić w matematykę. Próbowałem dzieciom sprzedać abstrakcyjną rolę liczb. W sensie, co znaczy np. "dwa"? Dwa to co? Dwa jabłka, to już zupełnie co innego. Została liczbie przypisana konkretna, zrozumiała wartość/jakość. Przecież dwa "siedzi wszędzie", bo może być np. różnicą. A "zero"...?
- Zero, to nic odpowiada Marysia.
Hm... "Nic" powiadasz? No to...

"NIC" to widzę Lema Bajki Robotów - "Jak ocalał Świat", w sensie NIC nie widzę:

... "Konstruktor Trurl stworzył maszynę, która potrafiła wygenerować wszystko, co zaczynało się na literę „n”. Wynalazca testował swoje dzieło. Maszyna więc stworzyła nici, naparstki, norę, natryski, nastawienia, i napary...
[...]
Trurl pękał z dumy i stwierdził, że to „wykapana nauka”. Klapaucjusz nie był jednak zadowolony z efektu. Postanowił, że maszyna Trurla ma zrobić nice, czyli drugą stronę wszystkiego (nicować – przewracać na podszewkę). „Maszyna jednak działała już od dobrej chwili. Maszyna zaczęła robić najpierw antyprotony, potem antyelektrony, antyneutrina, antyneutrony, i tak długo pracowała, nie ustając, aż natworzyła bez liku antymaterii, z której zaczął się z wolna, podobny do dziwnie błyszczącej chmury w niebie, formować antyświat”. Choć wynalazca nie był do końca zadowolony, uznał zadanie za wykonane i zlecił kolejne.

Klapaucjusz poprosił maszynę, by stworzyła „nic”. Maszyna Trurla przez dłuższy czas nie ruszała się, co wyraźnie ucieszyło Klapaucjusza. Wynalazca Trurl nie rozumiał, dlaczego jego gość tak się cieszy, przecież maszyna wykonała polecenie Klapaucjusza. Mężczyzna uważał, że miała nic nie robić, więc nic nie robiła. Klapaucjusz wyjaśnił mu to w następujący sposób: „Miała zrobić Nic, a tymczasem nie zrobiła nic, więc wygrałem. Nic bowiem, mój ty przemądrzały kolego, to nie takie sobie zwyczajne nic, produkt lenistwa i niedziałania, lecz czynna i aktywna Nicość, to jest doskonały, jedyny, wszechobecny i najwyższy Niebyt we własnej nieobecnej osobie!!”.

Niespodziewanie, maszyna rozumna zwróciła się do kłócących się mężczyzn. Stwierdziła, że wie, czym jest „Niebyt, Nicość, czyli Nic, ponieważ te rzeczy należą do klucza litery n, jako Nieistnienie” i że za chwilę świat przestanie istnieć, innymi słowy czeka ich zagłada świata.
Bohaterowie zamarli z przerażenia, a maszyna zaczęła usuwać kolejne rzeczy ze świata. Usunęła już natągwie, nupajki, nurkownice, nędzioły, nałuszki, niedostópki i nędasy. Kiedy jednak zniknęły kolejno: niesmak, niepospolitość, niewiarę, niedosyt, nienasycenie i niemoc, wtedy wydawało się, jakby zamiast redukować, dodawała coś. Wynalazca Trurl martwił się, co z tego wyniknie, lecz Klapaucjusz przypomniał mu, że maszyna usunie jedynie to, co zaczyna się na literę „n”. Maszyna Trurla zaprzeczyła jednak, mówiąc, że tworzyć potrafi jedynie rzeczy na tę literę, ale niszczyć może wszystko. Na koniec maszyna rozumna zażądała od konstruktora Klapaucjusza, by ten przyznał, że „jest uniwersalna i że wykonuje rozkazy, jak się należy.

Przerażony bohater kazał maszynie przestać, ale zanim to zrobiła, zniknęło wiele rzeczy, a najbardziej ucierpiało niebo. Maszyna rozumna wyjaśniła Klapaucjuszowi, że gdyby stworzyła Nicość, wykonując tym samym polecenie Klapaucjusza, nie byłoby ani jej, ani konstruktorów, więc nie można byłoby stwierdzić, czy dobrze wykonała rozkaz."...

Nie zaśmiecam więcej

[El Czariusz]

Fajnie fajnie Bołdun!
Cały czas szukam inspiracji do pracy własnej dzieci nad wyobraźnią. Marysia jest w pierwszej klasie i się strasznie nudzi. Świetnie już czyta. Do tego stopnia, że się już jej czytać nie chce

Tymczasem...
Udało się.
Umówiłem się z panią mgr, że potraktuje mnie indywidualnie. Dwie konsultacje domowe i domowe "zaliczenie" oraz "egzamin".
Byłem jej naprawdę wdzięczny i ogólnie nie było z nią wcale tak źle, bo miała głębię...
Zatem dwie godziny w tygodniu miałem z głowy i rzeczywiście mogłem pracować. Wykorzystałem też fakt, że student po urlopie (takim czy innym) lądując z powrotem na studiach dostawał z dziekanatu karteczkę o treści: proszę dopisać studenta takiego a takiego do grupy. Pieczątka, podpis.
Grupa docelowa nie była wskazana. Zatem ja dopisywałem się do kilku grup, nawet żeńskiej w taki sposób, by wszystkie zajęcia upchać we dwa lub maksymalnie trzy dni.

Łącznie (w trakcie fikołkowych studiów) dopisywałem się tak 5-ciokrotnie. Stąd dość niezwykły wynik jak na 4 lata studiów. Łącznie studiowałem na AWF-ie lat 10.
Był jeszcze lepszy myk. Za drugim razem na studiach pojawiłem się w drugiej połowie października i nikt nie pytał się czemu z takim opóźnieniem.
Być może tłumaczył mnie fakt, że to były studia "sportowe" poniekąd i wielu znanych sportowców z takiej opcji (ze względu na wyjazdy itp.) bezwiednie korzystało.
Ale nie o tym, bo miało być krótko i zwięźle.

40 lat później...

[El Czariusz]

40 lat później przeżywam małe wieża di. Miejsce psychologii zajmuje tradycyjne budownictwo drewniane. Brakowało mi tylko pani magister z jej głębią.
Niestety... w miejsce pani mgr na krzesłach przed katedrą zasiadła banda alkoholików.
Z szacunku do tej bandy przez m-c czasu, dzień w dzień, wieczór w wieczór, przygotowywałem się do...
Krótko, do brzegu.

Nie wiem do czego. To traci na znaczeniu. Nikogo to nie obchodzi. Co ja wiem...?
Na pewno jestem do niczego.
Na pewno nic nie umiem.
Czułem się jak dziecko, któremu mówią: zostaw, nie ruszaj, nie dotykaj, nierób tego.
Dziecko chce ci coś przekazać, nikt go jednak nie słucha... Z czym zostaje dziecko...?
Z niczym czyli samym sobą.

Dziecko wcześniej było na obozie. Na tym obozie było wiele dzieci, każde dostało indywidualne zadanie. Zespół tych zadań miał pomóc stworzyć obraz/zwarty zbiór.
Zadaniem dziecka było stworzyć koncepcję tworzenia tego obrazu. Zadania wybrano w taki sposób, by obraz był realny i by te zadania do niego wiodły.
Dziecko wraca do szkoły z piękną wartością dodaną. Po raz pierwszy od dawna wraca do szkoły z nadzieją, że pani zapyta jego: a ty jak spędziłeś wakacje?

Niestety. Jest tylko jeden temat. Wyjazdy, on inkluzif, słońce, ciepła woda w morzu...

Ale... Jest taka prawie święta zasada. Jeżeli w gronie sześciu osób wszyscy mówią jedno a ty drugie to...?
Ucz się.

A teraz bardziej poważnie.
Referat z psycho miał coś udowodnić. Doprowadzić mnie do określonego celu ale bez opowiadania bajek, bo jaka by pani mgr nie była, to na tym etapie, mógłbym się skompromitować.
Zatem przyjąłem podobną strategię; przygotować się na tyle, by móc być zdolnym do podjęcia dyskusji w ogóle.

Zatem mój plan przygotowania zakładał, co następuje:
- określić cel/zadanie główne,
- zawęzić obszar wiedzy teoretycznej i potencjalnej praktycznie do zrealizowania celu,
- wybrać techniki, które znajdą zastosowanie w projekcie, dobrać na tej samej zasadzie narzędzia i stworzyć instrukcje do realizacji tychże. Krok po kroku, tymi narzędziami, tak i tak,
- to wszystko wraz z materiałem dobrać do rzeczywistych potrzeb,
- poznać materiał, który posłuży do realizacji/rewitalizacji,
- rozszerzyć/poznać zasady budownictwa drewnianego i adaptować sprawdzone, historyczne rozwiązania (np. przykłady rozwiązań z konkretnymi danymi fungującymi w literaturze),
- powtórzyć fizykę budowli, skupić się na wybranych rozwiązaniach,
- określić możliwy do zaakceptowania poziom miksu współczesnych rozwiązań z historyczną tkanką i znaleźć równowagę.
- przed realizacją (główną) ćwiczyć praktycznie wybrane konkretnie sposoby łączeń drewna,
- w ramach ostatniego, zbudować makietę domu i stodoły.

I...
...ja do Świąt Bożego Narodzenia spróbuję was przez ten proces przeprowadzić od strony teoretycznej.

[El Czariusz]

Żeby to jakoś szwarnie zacząć, przedstawiam państwu ciesielskiego dr Honzika.





Szkoda, że tak daleko ode mnie szkoli.
Jest wiele kanałów dotyczących obróbki drewna ale Łukasz zabija klimatem.
Są goście z dziesiątkami tysięcy odsłon i masą subskrybentów ale budzą dziwne uczucia. Warsztaty wypasione w kosmos ale dzisiaj np. szukałem info w temacie zamka francuskiego, w sensie jakiś extra ciekawostek i gógiel pchnął mnie na znany mi tubowy kanał. No i dupa. Taki fachur a zamkiem francuskim nazywa klin francuski.

Ja jestem dopiero na początku drogi i jako jedyny wśród komentujących wyłapałem ten błąd. Nie rozliczam jednak autora, bo to stolarz nie cieśla.
A zawód cieśli ma swoją własną, niezwykle ciekawą historię...